50. rocznica Rekordów Polskiego Fiata przyciągnęła do Wrocławia blisko sto Polskich Fiatów 125p w różnych wersjach.

Grupa znakomitych polskich kierowców rajdowych dokonała w 1973 r. czegoś niebywałego. Na podwrocławskim odcinku betonowej autostrady ustanowiła Polskim Fiatem 125p trzy światowe rekordy średniej prędkości na dystansie 25 tys. km, 25 tys. mil i 50 tys. km. 50 lat po tym wydarzeniu bohaterowie rekordowego wyzwania i miłośnicy Polskiego Fiata 125p spotkali się, by świętować i wspominać tamten sukces.

Dwudniowe wydarzenie (17-18 czerwca) przyciągnęło miłośników klasycznej motoryzacji i właścicieli Fiatów 125p z całej Europy. Na zlocie pojawiły się auta ze Słowacji, Niemiec, Węgier, Luksemburga i oczywiście całej Polski – m.in. Szczecina, Malborka, Lublina, Warszawy czy Krosna. Co warte podkreślenia, wszystkie samochody przyjechały na jubileusz i wróciły z niego na kołach. W bazie zlotu w Kątach Wrocławskich obejrzeć można było dziesiątki „Dużych Fiatów” w różnych wersjach: rajdowych, kombi, pickup czy unikaty jak przedłużana limuzyna, która w przeszłości woziła najważniejszych pasażerów na warszawskim lotnisku Okęcie. W Polsce istniały tylko trzy takie odmiany Fiata 125p.

W sobotę zarejestrowani uczestnicy imprezy wzięli udział w historycznym rajdzie. Trasa o długości 95 km prowadziła z Kątów Wrocławskich do Topacza, a jej fragment pokrywał się z odcinkiem autostrady A4, na której bito rekord w 1973 r. Oprócz wyzwań nawigacyjnych, organizatorzy przygotowali dodatkowe próby i zadania.

Niedzielna część jubileuszu odbyła się na terenie Politechniki Wrocławskiej, gdzie zjawili się uczestnicy rekordowej próby – Sobiesław Zasada, Robert Mucha, Andrzej Jaroszewicz i Andrzej Aromiński. Podczas spotkania z publicznością wypełniającą Strefę Kultury Studenckiej Politechniki Wrocławskiej kierowcy wspominali trwającą 361 godzin jazdę i kulisy całego przedsięwzięcia.

Inicjator całej akcji i kapitan zespołu Sobiesław Zasada zakazał nam rywalizacji ze sobą. Powiedział, że kto będzie się popisywał i ścigał, wyleci z ekipy. No więc się posłuchaliśmy, nikt nie chciał wykluczyć się z tej akcji. Przebieg próby transmitowały telewizja i radio, nadano temu wydarzeniu duży rozgłos. Co by nie mówić o tamtych czasach, próba bicia rekordu prowadzona była pod nadzorem bezstronnych, zagranicznych przedstawicieli FIA, Międzynarodowej Federacji Samochodowej. Sędziowie mierzyli czasy, cały czas obserwowali samochód. Tu chodziło o sportowe i techniczne osiągnięcie, powód do dumy, że daliśmy radę. Przełożyło się też na sprzedaż samochodu Fiat 125p na zagranicznych rynkach, w Finlandii, Francji czy USA – mówił Robert Mucha.

Przygotowania trwały pół roku. Ważna była taktyka. Trzeba było jeździć jak automaty, to znaczy bardzo elastycznie, szanować samochód, z dużym wyczuciem, mając na celu nie indywidualne popisy, a rekord świata – wyjaśniał Sobiesław Zasada.

Próbie towarzyszyły wielkie emocje, choć kiedy siadało się za kierownicą, stres mijał. Do dzisiaj wspominamy ten rekord z sentymentem. Było to trudne zadanie, wiele osób miało wątpliwości, czy się uda. Tymczasem my po ustanowieniu rekordu na 50 tysięcy km chcieliśmy jechać dalej, walczyć o rekord na 100 tysięcy km – przypominał Andrzej Jaroszewicz.

Panel dyskusyjny z kierowcami był jednak tylko jedną z wielu atrakcji przygotowanych przez organizatorów i partnerów jubileuszu. Zaprezentowano m in. pokaz filmu o udanej próbie bicia rekordu prędkości „Ballada o Fiacie i siedmiu wspaniałych” a także przygotowano wystawę o rekordzie z 1973 r. Na zewnątrz oprócz samochodów ze zlotu, na gości czekali Grzegorz Duda i jego wyjątkowy Fiat 125p Coupe. Odbyło się również wręczenie nagród dla najlepszych załóg sobotniego rajdu oraz odsłonięcie rzeźby z rekordowym Fiatem 125p i najnowszą wrocławską figurką krasnala./oprac. ns/