Mercedes W 196 R z 1954 r. z opływowym nadwoziem trafił na aukcję RM Sotheby’s w Stuttgarcie.

Jeden z najbardziej historycznie znaczących samochodów wyścigowych na świecie i jednocześnie pierwszy W 196 R z opływowym nadwoziem, który kiedykolwiek trafił do indywidualnej sprzedaży, Mercedes-Benz W 196 R Stromlinienwagen z 1954 r., o numerze podwozia 00009/54, został wystawiony na aukcji RM Sotheby’s zorganizowanej w Muzeum Mercedes-Benz w Stuttgarcie. W 1965 r. pojazd został przekazany Indianapolis Motor Speedway Museum przez ówczesną firmę Daimler-Benz AG. W sobotę 1 lutego br. sprzedano go za zawrotną kwotę 51 155 000 euro (53 917 370 dolarów).

W 196 R był przedmiotem zaciętej walki licytacyjnej, przyciągając zainteresowanie kolekcjonerów z całego świata. Wreszcie  licytacja dobiegła końca, a samochód stał się najcenniejszą wyścigową maszyną Grand Prix, jaką kiedykolwiek sprzedano na aukcji.

Sprzedaż W 196 R odbyła się w tym samym pomieszczeniu, w którym nabywcę znalazł Mercedes 300 SLR „Uhlenhaut Coupé”. W 2022 r. ten ostatni został wylicytowany za 135 000 000 euro, co czyni go najcenniejszym samochodem, który kiedykolwiek sprzedano na aukcji.

„Cóż za ekscytująca aukcja! Ten oryginalny W 196 R z opływowym nadwoziem zyskał nowego właściciela – gratuluję szczęśliwemu nabywcy. Bardzo niewiele Mercedesów Srebrnych Strzał jest w prywatnych rękach. Dzisiejsza licytacja zakończyła się kwotą 51 155 000 euro / 53 917 370 dolarów. Mamy więc do czynienia z najcenniejszym samochodem wyścigowym Grand Prix na świecie, tuż za mistrzem wszech czasów w generalnym rankingu najcenniejszych aut – Mercedesem 300 SLR Uhlenhaut-Coupé. Bez wątpienia nasze Srebrne Strzały są jednymi z najbardziej kultowych i pożądanych pojazdów, jakie kiedykolwiek zbudowano. To prawdziwe, lśniące gwiazdy na firmamencie historii motorsportu i motoryzacji w ogóle” – powiedział Marcus Breitschwerdt, dyrektor generalny Mercedes-Benz Heritage GmbH.

„Trudno opisać znaczenie tej sprzedaży. Ten samochód jest po prostu jedną z najważniejszych wyścigowych maszyn w historii. To dla nas zaszczyt poprowadzić jego tak udaną sprzedaż na rzecz Indianapolis Motor Speedway Museum” – skomentowal Gord Duff, szef ds. aukcji RM Sotheby’s.

„Indianapolis Motor Speedway Museum miało zaszczyt opiekować się i prezentować W 196 R, ale suma, którą udało się uzyskać, stanowi transformacyjny wkład w nasze zasoby i długoterminową stabilność, a także w renowację oraz rozbudowę naszej kolekcji” – przekazał Joe Hale, prezes Indianapolis Motor Speedway Museum.

Niewiele historycznych samochodów wyścigowych wywołuje takie emocje jak słynne Srebrne Strzały Mercedesa, które zdominowały wyścigi Grand Prix w okresie bezpośrednio przed- i powojennym. Podziwiano je za zaawansowaną technologię i spektakularne prędkości. W 196 R został opracowany, aby spełnić nowe przepisy „do 2,5 litra”, które obowiązywały od 1954 r., i wkrótce – w rękach takich legend jak Juan Manuel Fangio oraz Stirling Moss – okazał się murowanym zwycięzcą.

W 196 R ma rzędowy 8-cylindrowy silnik o pojemności 2494 ccm, korzystający ze skomplikowanego wału korbowego z łożyskami Hirth. Jednostka z wtryskiem benzyny składa się z dwóch 4-cylindrowych motorów z dwoma wałkami rozrządu. Jednostka ta po dwóch sezonach rozwoju pozwoliła osiągnąć moc 290 KM. Ponieważ nowa formuła z 1954 r. nie nakładała szczególnych ograniczeń na projekt nadwozia, Mercedes doszedł do wniosku, że opływowe nadwozie z zabudowanymi kołami pozwoli zoptymalizować bolid pod kątem szybkich torów, podczas gdy drugie, z odsłoniętymi kołami, będzie idealne na bardziej kręte tory.

Nowe samochody wyścigowe Mercedesa świętowały swój długo oczekiwany debiut podczas Grand Prix Francji w Reims, w którym wystartowały trzy nowe W 196 R z opływowym nadwoziem. Mercedes wywalczył wtedy spektakularne podwójne zwycięstwo – zespół kierowców w składzie: Juan Manuel Fangio, Karl Kling i Hans Herrmann zajął, odpowiednio, 1., 2. i 7. miejsce, a Herrmann uzyskał najszybsze okrążenie. Wyścig okazał się ogromnym sukcesem firmy po powrocie do rywalizacji. W 1954 r. Juan Manuel Fangio z nową Srebrną Strzałą wygrał Mistrzostwa Świata Formuły 1.

W sezonie 1955 W 196 R został dodatkowo udoskonalony, aby był jak najbardziej konkurencyjny. Wszechstronnie ulepszony silnik otrzymał m.in. nowy kolektor dolotowy. Podjęto decyzję o wykorzystaniu nadwozi Grand Prix z odkrytymi kołami w niemal wszystkich wyścigach, a poprawki i aktualizacje doprowadziły do zmniejszenia masy o około 70 kg w porównaniu z poprzednimi modelami. To nie wszystko: do ekipy kierowców dołączył Stirling Moss.

Pierwszym występem tego samochodu, z podwoziem numer 00009/54, wyposażonego w nadwozie z odkrytymi kołami i pilotowanego przez Juana Manuela Fangio, było Grand Prix Buenos Aires – 30 stycznia 1955 r. Kierowca zdobył pole position i ostatecznie zwyciężył w wyścigu.

W 1955 r. ukończono przebudowę włoskiego toru Monza, który otrzymał nową szybką sekcję, stając się legendą w świecie motorsportu. Przed Grand Prix Włoch zdecydowano, że podwozie numer 00009/54 należy – po raz pierwszy w sezonie 1955 – wyposażyć w opływowe nadwozie. Wóz poprowadził Stirling Moss; Fangio w podobnym samochodzie zdobył pole position, a Moss był drugi na starcie. Na dziewiątym okrążeniu wyścigu przejął prowadzenie od Fangio, ale ostatecznie ukończył rywalizację na 7. miejscu, po napotkaniu pewnych problemów mechanicznych. Co znamienne, Anglik, właśnie w samochodzie z podwoziem o numerze 00009/54, zanotował najszybsze okrążenie, uzyskując czas 2:46,9 min przy średniej prędkości 215,7 km/h.

Pod koniec sezonu Formuły 1 w 1955 r. Fangio zdobył swoje drugie z rzędu mistrzostwo świata kierowców, a drugie miejsce zajął Moss – przypieczętowując legendarny status W 196 R.

Tym samym W 196 R zyskał renomę bezdyskusyjnego zwycięzcy. W ciągu dwóch sezonów rodzina modeli W 196 – obejmująca wariant wyścigowego samochodu sportowego, dwumiejscowy 300 SLR (W 196 S) – zdobyła trzy tytuły mistrzowskie w dwóch różnych seriach wyścigowych. W 12 występach w punktowanych rundach Formuły 1 W 196 R triumfował aż dziewięć razy, a do tego wygrał dwa dodatkowe wyścigi bez punktów, co dało łącznie 11 zwycięstw w 14 startach.

W 1964 r. zadecydowano, że samochód z podwoziem numer 00009/54 trafi do Indianapolis Motor Speedway Museum; oficjalnie przekazano go Indianapolis Motor Speedway Foundation w niedzielę 30 maja 1965 r. Przez prawie sześć dekad W 196 R był tam pieczołowicie przechowywany i konserwowany. Okazjonalnie brał udział w ważnych wystawach, takie jak Amelia Island Concours d’Elegance w 1996 r., Canadian International Auto Show w 2003 r. czy wielkie ponowne otwarcie przeprojektowanego Petersen Automotive Museum w grudniu 2015 r. Chociaż samochód pojawiał się na prestiżowych pokazach, ostatnio na ekspozycji Mercedes-Benz na Pebble Beach Concours d’Elegance w 2024 r., nigdy nie był zgłaszany do oceny na konkursach.

00009/54 – jako prawdziwa ikona sportów motorowych – jest jednym z zaledwie czterech znanych kompletnych podwozi W 196 R, które pod koniec sezonu 1955 otrzymały fabrycznie zbudowane opływowe nadwozie. Jednocześnie ta wyścigowa maszyna jest zaledwie drugim egzemplarzem W 196 R kiedykolwiek przeznaczonym do prywatnego zakupu i pierwszym oferowanym z opływowym nadwoziem. Samochód ma stosowne barwy Monza z Grand Prix Włoch 1955, a jego historię dokumentuje zestaw materiałów z epoki./oprac.ns/

Foto: Mercedes