„Gazele” i „Pantery” na włoskich drogach: sportowe sedany Alfy Romeo w służbie prawa.

W latach powojennych umocniła się pozycja Alfy Romeo: najszybsze samochody na torze i na drodze stały się symbolem statusu, a także idealnymi pojazdami do służby państwu w barwach Policji i Carabinieri. Przez lata Policja „zwerbowała” wszystkie najważniejsze modele marki.

Związek między Alfą Romeo a Policją to kawałek historii włoskiej Republiki. Począwszy od lat 50. XX w, Alfy Romeo były wybierane do służb interwencyjnych. Były to tzw. „volanti” („służby lotne”), a obywatele szybko przyzwyczaili się do ich obecności i zaczęli nadawać im przydomki: auta używane przez policję zostały ochrzczone jako „Pantery”, a tym używanym przez Carabinieri, czyli żandarmerię wojskową, nadano nazwę „Gazele”. Dwie metafory podkreślające ich siłę i zwinność. Pierwszą „Panterą” była Alfa Romeo 1900 z 1952 r: jej agresywne linie były inspiracją dla samej nazwy.

Pierwsza „Gazela” pojawiła się kilka lat później. Najbardziej znaną ze wszystkich była Giulia Super; ale Policja „zwerbowała” wiele innych modeli Alfy Romeo, praktycznie wszystkie najważniejsze: od Matty do Alfasud, od Alfy 75 do Alfetty, od 156 do aktualnej Giulii.

Alfa Romeo to styl życia

Historia relacji z Policją toczy się równolegle z historią ewolucji marki. Temat ten prowadzi do poznania kolejnego bohatera: Orazio Satta Puliga, turyńczyka o sardyńskich korzeniach, wielkiego miłośnika Alfy Romeo.

To on powiedział słynne zdanie: „Istnieje wiele marek samochodowych, a wśród nich Alfa zajmuje miejsce specjalne. To rodzaj choroby, zachwyt nad środkiem transportu. To styl życia, bardzo wyjątkowy sposób pojmowania pojazdu silnikowego”.

Mianowany dyrektorem ds. projektowania w 1946 r, Satta Puliga miał przed sobą trudne zadanie: nie tylko odbudować to, co zniszczyła wojna, ale także przekształcić firmę rzemieślniczą w nowoczesny zakład produkcyjny, podążając dalej ścieżką obraną przez Ugo Gobbato.Satta Puliga od razu wziął się do pracy. Kiedy objął stanowisko, Alfa Romeo produkowała w Portello każdą część mechaniczną zgodnie z surowymi kryteriami rzemieślniczego kunsztu; on zmodernizował ten proces, zlecając produkcję niektórych części na zewnątrz i obniżył koszty. W międzyczasie zaczął myśleć o stworzeniu nowej „masowo produkowanej” Alfie Romeo, która miała zostać wyprodukowana przy zastosowaniu najbardziej wydajnych dostępnych metodologii technicznych i organizacyjnych.

1900, pierwsza „Pantera”

1900 Satty Puliga z 1950 r. to pierwsza Alfa Romeo z kierownicą z lewej strony i pierwsza, która miała samonośne nadwozie. Porzucono tu tradycyjne 6- i 8-cylindrowe silniki dla nowej, 4-cylindrowej wersji z aluminiową głowicą cylindrów i dwoma wałkami rozrządu napędzanymi łańcuchem. Silnik był zasilany jednym gaźnikiem i oferował doskonałe osiągi przy niskiej klasie podatkowej. 1900 dostarczała moc 80 KM, była zwinna i szybka a także łatwa w prowadzeniu. Hasło towarzyszące wprowadzeniu do sprzedaży brzmiało: „Samochód rodzinny, który wygrywa w wyścigach”. 1900 była również pierwszą Alfą Romeo, która powstała na linii montażowej. Była to prawdziwa rewolucja: całkowity czas wyprodukowania kompletnego samochodu spadł z 240 do 100 godzin. Nowe podejście doprowadziło do niespotykanego dotąd sukcesu komercyjnego: sprzedaż samej 1900 była wyższa, niż dotychczasowa cała sprzedaż Alfy Romeo. Wprowadzono ponadto kilka wariantów o wyższych osiągach (1900 TI, 1900 C Sprint i Super Sprint, 1900 Super), które wygrywały międzynarodowe zawody.

Trwała też współpraca z producentami nadwozi: na bazie mechaniki 1900 powstała seria samochodów koncepcyjnych BAT (Berlinetta Aerodinamica Tecnica), stworzonych przez Bertone i zaprojektowanych przez młodego Franco Scaglione. Ten sam silnik z 1900 był również montowany w modelu AR51, lepiej znanym, jako „Matta”: 4x4 stworzony, by zastąpić powojenne samochody terenowe włoskich sił zbrojnych.

Mediolańczyk, który kochał kulturę i boks

Wraz z modelem 1900, Alfa Romeo wkroczyła na drogę produkcji seryjnej, ale dopiero dzięki Alfie Giulietta stała się dużą fabryką samochodów. Człowiekiem odpowiedzialnym za tę transformację był Giuseppe Luraghi.

Urodzony w Mediolanie, studiował na Uniwersytecie Bocconi, gdzie praktykował również „szlachetną sztukę” boksu. Wkraczając w historię Alfy, cieszył się już reputacją zdolnego menedżera z ugruntowanym, wieloletnim doświadczeniem w firmie Pirelli. W latach 1951-1958 był dyrektorem generalnym Finmeccanica, spółki holdingowej kontrolującej Alfę Romeo. Po krótkim okresie spędzonym w Lanerossi, w 1960 r. został dyrektorem generalnym Alfy Romeo. Funkcję tę pełnił do 1974 r.

Luraghi, zapalony pisarz, dziennikarz i wydawca, promował także inicjatywy kulturalne w firmie. W 1953 r. poprosił Leonarda Sinisgalliego, „inżyniera poetę”, o stworzenia pisma będącego dialogiem między kulturą humanistyczną, wiedzą techniczną i sztuką. W ten sposób narodził się magazyn „La Civilità delle Macchine” (cywilizacja maszyn), dla którego artykuły pisali znani pisarze, w tym Ungaretti i Gadda.

W przededniu „boomu”

Po dołączeniu do zespołu Alfy Romeo, Luraghi zrewolucjonizował strukturę produkcji, zatrudniając projektantów Rudolfa Hruskę i Francesco Quaroniego, którym powierzył reorganizację procesów przemysłowych. Zdawał sobie sprawę z istniejących możliwości, które należało wykorzystać: marka była dobrze widoczna, a jej sportowe zwycięstwa zachwycały ludzi. Zbliżał się okres prawdziwego rozkwitu gospodarczego, a samochód był najbardziej pożądaną rzeczą: dla Luraghiego posiadanie Alfy Romeo stało się znakiem rozpoznawczym osób, które osiągnęły już stan dobrobytu. Giulia była samochodem zaprojektowanym w celu zwiększenia sprzedaży.

Giulietta, pierwsza „Gazela”

Nowy model przypomina nam o związku między Alfą a Policją. Pierwszą „Gazelą” karabinierów była właśnie Giulietta, przeznaczona do służby patrolowej. W istocie, model był już wyposażony w system radiowy do komunikacji z centralą. W żargonie wojskowym, „Gazela” oznacza kierowcę pojazdu patrolowego: szybkiego, zwinnego i wytrzymałego. Cechy te zostały przeniesione na samochód.

Krótsza, węższa i lżejsza niż model 1900, Giulietta wprowadziła Alfę Romeo do nowego segmentu,  z przeznaczeniem dla nowej klienteli. Nowy model oferował nowoczesne, opływowe kształty, maksymalny komfort wnętrza, zapewniał także zrywny start i prędkość. Jego silnik (wykonany w całości z aluminium) dostarczał moc 65 KM, osiągając maksymalną prędkość 165 km/h.

Podczas Salonu Samochodowego w Turynie w 1954 r., Giulietta zadebiutowała w wersji coupé. Giulietta Sprint, zaprojektowana przez Bertone, była kompaktowym, zwinnym, małym samochodem z niskim zawieszeniem, który natychmiast stał się „klasykiem”. Dodajmy, że wersja sportowa była wzorowana na wersji standardowej: niekonwencjonalny wybór, zaproponowany ponownie kilka lat temu w Giulii Quadrifoglio.

Giulietta odniosła sukces, cieszyła się niezwykłą popularnością, która zapewniła jej przydomek „włoskiej ukochanej”. A jej sprzedaż była równie niezwykła: sprzedano ponad 177 000 sztuk.

Giulia, rewolucja

Tylko rewolucyjny model mógł zdetronizować Giuliettę. Satta Puliga dobrze o tym wiedział. Jego zespół (Giuseppe Busso, Ivo Colucci, Livio Nicolis, Giuseppe Scarnati i tester Consalvo Sanesi) przystąpił do pracy, projektując samochód zdecydowanie wyprzedzający swoje czasy.

Giulia była jednym z pierwszych modeli na świecie ze zróżnicowaną konstrukcją nośną nadwozia. Przednie i tylne części zostały zaprojektowane tak, by absorbować uderzenia, a wyjątkowo sztywna kabina miała chronić pasażerów, to rozwiązania, które dopiero później staną się obowiązkowe.

1.6-litrowy silnik Giulii był ewolucją 4-cylindrowego silnika 1.3 i miał zawory wydechowe chłodzone sodem. Podobnie rewolucyjny był styl Giulii. Kompaktowa, wyróżniająca się właściwymi proporcjami. Niski przód i ścięty tył zostały zainspirowane zasadami aerodynamiki. Slogan reklamowy opisuje samochód jako „Zaprojektowany przez wiatr”. Dzięki innowacyjnym pracom badawczo-rozwojowym przeprowadzonym w tunelu aerodynamicznym, współczynnik oporu powietrza Cx w Alfie Giulii był wyjątkowy jak na ówczesne czasy: wynosił zaledwie 0,34.

Samochód odniósł wielki sukces: sprzedano ponad 570 000 egzemplarzy (ponad trzy razy więcej niż Giulietty). I tak Giulia stała się włoską ikoną.

W Muzeum Alfy Romeo w Arese, goście mogą zwiedzić salę poświęconą Alfie Romeo w świecie filmu. Samochody Alfy „występowały” w wielu filmach, jednakże niekwestionowaną gwiazdą filmową okazała się Giulia, która wystąpiła w wielu filmach „kryminalnych” nakręconych w tamtym okresie, często były to niskobudżetowe produkcje, które szybko stały się kultowe. W filmach, w których ścierają się „gliniarze i bandyci”, Giulia była zarówno radiowozem policyjnym, jak i samochodem do brawurowej ucieczki./oprac. ns/

źródło: Alfa Romeo

Tagi:
Alfa Romeo, Orazio Satta Puliga, Alfa Romeo 1900, Alfa Romeo 1900 TI, Alfa Romeo 1900 C Sprint, Alfa Romeo Super Sprint, Alfa Romeo 1900 Super, Berlinetta Aerodinamica Tecnica, Bertone, Franco Scaglione, Alfa Romeo AR51 Matta, Giuseppe Luraghi, Alfa Romeo Giulietta, Rudolf Hruska, Francesco Quaroni, Alfa Romeo Giulietta Sprint