Urodzony we Włoszech projektant przez dziesięciolecia kształtował styl aut Mercedesa.

19 września 2024 r. w  Sindelfingen w wieku 90 lat zmarł Bruno Sacco, jeden z najbardziej znanych stylistów w historii motoryzacji. Urodzony we Włoszech, miał niemieckie obywatelstwo. Od 1975 r. aż do przejścia na emeryturę w 1999 r. był głównym projektantem Mercedes-Benz.

„Dzięki swoim ikonicznym projektom i pasji do estetyki Bruno Sacco odcisnął na naszej firmie trwałe piętno” – powiedział Gorden Wagener, szef stylu w Mercedes-Benz Group AG. „Bruno Sacco był wybitną osobowością i imponującym estetą. Jego rodzinie i bliskim przekazujemy nasze najszczersze kondolencje”.

„Mercedes-Benz zawsze będzie pamiętał tego niezwykłego stylistę, a jednocześnie skromnego człowieka” – powiedział Marcus Breitschwerdt, dyrektor generalny Mercedes-Benz Heritage GmbH. „Bruno Sacco zdefiniował wygląd licznych ikon Mercedes-Benz. Wiele z nich wciąż funkcjonuje w codziennym ruchu drogowym lub fascynuje jako klasyki naszej marki”.

Klasa E serii 124 ze wszystkimi czterema wariantami nadwoziowymi, Klasa S serii 126, w tym coupé, Mercedes-Benz 190 (W 201) oraz SL serii R 129 – to tylko niektóre modele, które powstały pod kierownictwem Bruno Sacco jako szefa projektów marki. Jego motyw przewodni, którym zawsze się kierował brzmiał: „Mercedes-Benz musi zawsze wyglądać jak Mercedes-Benz”. Sacco ceniony w świecie stylu projektant dołączył do Daimler-Benz AG w 1958 r. gdzie przepracował całe swoje dalsze życie zawodowe.

Bruno Sacco urodził się w Udine 12 listopada 1933 r., jako syn dowódcy batalionu piechoty górskiej. W 1951 r., w wieku 17 lat, ukończył szkołę średnią w swoim rodzinnym mieście jako najmłodszy geometra we Włoszech. W tym samym roku odwiedził salon samochodowy w Turynie – centrum idei nowoczesnego wzornictwa, gdzie wielcy włoscy projektanci aut prezentowali nowe modele i studia. Zafascynowany światem samochodowych form Sacco od 1952 r. studiował na Politechnice Turyńskiej. W 1955 r. dołączył do Carrozzeria Ghia SpA z siedzibą w Turynie i zdobył tam doświadczenie w budowie modeli. Studio Ghia tworzyło ekscytujące koncepty, które przypominały zarówno futurystyczne samoloty, jak i codzienne samochody.

Pod koniec 1957 r. Sacco spotkał się w Turynie z Karlem Wilfertem, który od połowy lat 50. był szefem testowania nadwozi Mercedesa w fabryce w Sindelfingen. Wilfert budował nowy dział stylu, na czele którego stał Friedrich Geiger, a jako pierwszego projektanta zatrudnił Paula Bracqa. W 1958 r., po zaproszeniu do zakładów w Sindelfingen, jako drugi stylista dołączył do niego Bruno Sacco. Najpierw pracował w sekcji wstępnego rozwoju nadwozi, a później był szefem działu projektów nadwozi i koncepcji wymiarowych. W tym czasie powstały takie wybitne modele jak Mercedes 600 (W 100, 1963–1981) oraz SL „Pagoda” (W 113, 1963–1971). Sacco przejął również zarządzanie projektami na potrzeby wystaw dotyczących bezpieczeństwa i odpowiadał za wygląd eksperymentalnych pojazdów z silnikiem Wankla: C 111 (1969) oraz C 111-II (1970). Jego zaangażowanie przyczyniło się do stworzenia takich słynnych modeli, jak seria klasy średniej 123 (1976–1986).

Po mianowaniu na stanowisko Oberingenieur (głównego inżyniera) w 1975 r. Sacco zastąpił Friedricha Geigera na stanowisku szefa działu projektów. Pierwszym modelem, za który odpowiadał, było kombi serii 123, zaprezentowane w 1977 r. W tamtym czasie zdefiniował także formę Klasy S serii 126 (1979–1992) oraz powiązanego z nią coupé (1981–1991). Był z tych samochodów szczególnie dumny: „Seria 126 we wszystkich formach designu to najlepsza rzecz, jaką zrobiłem dla Mercedes-Benz” – powiedział Sacco kilkadziesiąt lat później, podsumowując swoją karierę. Nic dziwnego, że po przejściu na emeryturę miejsce w jego podwójnym garażu zajmował ciemnoniebieski egzemplarz 560 SEC.

Sacco opisywał siebie jako estetę. Cenił ekspresję i siłę symbolu. Jak twierdził, w przypadku samochodu Mercedes-Benz przy przechodzeniu z jednej generacji do następnej należy zachować tożsamość serii modelowej – tak aby po prezentacji nowej generacji ta odchodząca nie wydawała się przestarzała. Poza tym każdy Mercedes na całym świecie powinien być rozpoznawalny jako przedstawiciel marki. Zjawiskowym detalem wprowadzonym przez Sacco w 1979 r. były boczne panele ochronne zastosowane w Klasie S z serii 126. W kolejnych latach ten element wzornictwa znalazł się w innowacyjnej kompaktowej limuzynie W 201 (1982–1993) oraz serii 124 (1984–1997), Klasie S 140 (1991–1998) i SL-u R 129 (1989–2001).

Dbał o zachowanie cech wyróżniających poszczególne linie modelowe. Aby uniknąć wewnętrznej konkurencji, Sacco wyraźnie odróżnił wygląd roadstera SLK (R 170, 1996–2004) od większego SL-a (R 129). Po 30 latach od premiery nie przestawał doceniać tego ostatniego – jak mawiał, niezmiennie lubił R 129. W 1993 r. został członkiem grupy dyrektorów firmy. W tej roli do zakresu jego odpowiedzialności należało także projektowanie pojazdów użytkowych Mercedesa.

Pod kierownictwem Sacco jako szefa ds. designu Mercedes-Benz powstały modele, które również dzięki swojej ponadczasowej elegancji przemawiały do młodszej klienteli. Dotyczyło to modelu 190 (W 201). Charakterystyczny styl Sacco stał się szczególnie widoczny w modelach z lat 90., kiedy to pojawiła się Klasa A (seria 168, 1997–2005), Klasa M (seria 163, 1997–2004), SLK (R 170), CLK (seria 208, 1997–2003) oraz Klasa V (W 638, 1996–2005). Ostatnie modele, za które Bruno Sacco odpowiadał przed przejściem na emeryturę, to Klasa S serii 220 (1998–2005) oraz luksusowe coupé CL serii C 215 (1999–2006). Ponadto zainicjował nowe Centrum Designu w Sindelfingen.

Umiejętność harmonijnego łączenia estetyki oraz techniki i technologii uczyniła Bruno Sacco jednym z najbardziej wpływowych designerów w historii motoryzacji. 31 marca 1999 r. projektant przeszedł na emeryturę. Na stanowisku głównego projektanta Mercedesa zastąpił go Peter Pfeiffer. W 2002 r. Bruno Sacco otrzymał tytuł doktora honoris causa uniwersytetu w Udine, w 2006 r. został przyjęty do galerii motoryzacyjnych sław (ang. Automotive Hall of Fame) w Dearborn w stanie Michigan, a w 2007 r. – do europejskiej galerii motoryzacyjnych sław (ang. European Automotive Hall of Fame) w Genewie. Po dwóch dekadach emerytury Bruno Sacco powiedział: „Mercedes był moim życiem i w 100% doceniam ten czas”./oprac.ns/

Foto: Mercedes

Tagi:
Bruno Sacco, Mercedes