7 lat zajęła rekonstrukcja wyjątkowego modelu Skody, który powstał tylko w dwóch egzemplarzach. Jednak żaden nie zachował się w całości.

Dodajmy, że samochód został odbudowany z okazji 120. rocznicy działu Skoda Motorsport. Skoda 1100 OHC, czyli wyścigowy model z końca lat 50., za sprawą zastosowanych rozwiązań technicznych był jednym z najnowocześniejszych aut tego typu. Początkowo zbudowano dwa egzemplarze z odkrytym nadwoziem, natomiast w 1959 r. powstały dodatkowo dwa samochody typu coupé z zamkniętym nadwoziem z blachy aluminiowej. Dzięki innowacyjnemu układowi napędowemu, niezależnemu zawieszeniu, czy lekkiej karoserii z dodatkiem włókna szklanego, model szybko odniósł sukces. Co ciekawe, pojazd miał być przeznaczony m.in. do uczestnictwa w 24-godzinnym wyścigu Le Mans, jednak finalnie występ nie doszedł do skutku.

Prowadzenie tego dynamicznego samochodu wyścigowego było znakomite. W zależności od ogólnego przełożenia, które można było dostosować do konkretnego toru wyścigowego, dwuosobowy samochód z aluminiową karoserią o ciężarze wynoszącym zaledwie 555 kg, osiągał prędkość maksymalną do około 200 km/h. Do konstrukcji Skody 1100 OHC Coupé wykorzystano lekką, ale sztywną ramę kratownicową z cienkościennych rur. Wolnossący,  4-cylindrowy silnik rzędowy został umieszczony za przednią osią i wraz z zespołem montażowym, składającym się z mechanizmu różnicowego tylnej osi i pięciobiegowej skrzyni biegów, osiągnął niemal idealny rozkład masy.

Wyścigowa kariera dwóch samochodów coupé 1100 OHC trwała od 1960 do 1962 r. Cztery lata później zostały one sprzedane osobom prywatnym, aby następnie ulec zniszczeniom w wypadkach drogowych. Właściciel pierwszego pojazdu, którego ocalałe elementy wykorzystano do przebudowy, wymienił silnik 1100 OHC na inną 4-cylindrową jednostkę. Co ciekawe, oryginalny silnik był przez długi czas wystawiany w Szkole Zawodowej w Mladej Boleslav, ostatecznie został jednak zainstalowany w zrekonstruowanym modelu 1100 OHC Coupé.

Drugi egzemplarz niemal doszczętnie spłonął w wypadku. Kierowcy udało się uciec z pojazdu, jednak aluminiowa karoseria została nieodwracalnie uszkodzona. Zdemontowana z modelu, jedyna w swoim rodzaju tylna oś ze zintegrowaną skrzynią biegów, była częścią kolekcji w Narodowym Muzeum Techniki w Pradze, zanim została przekazana do Muzeum Skoda. W 2014 r. Muzeum Skoda nabyło od prywatnego kolekcjonera kratownicę, która została podzielona na trzy części, wraz z kompletną przednią osią i innymi zachowanymi częściami.

Projekt renowacji pojazdu nie byłby możliwy bez doświadczenia ekspertów czeskiej  marki. Kluczową rolę odegrała również oryginalna dokumentacja techniczna, która została zachowana niemalże w całości, łącznie z objaśnieniem każdej sekcji produkcyjnej i rysunkami opisującymi montaż poszczególnych podzespołów. Oryginalne elementy mechaniczne uległy bardzo niewielkiemu zużyciu, ponieważ samochód wziął udział w zaledwie kilku wyścigach. Renowacja całego podwozia, wraz z nowo zrekonstruowaną chłodnicą, zbiornikiem paliwa i innymi elementami, została zakończona pod koniec 2015 r.

Pierwotnie podwozie samochodu miało zostać wystawione w Muzeum Skoda obok bliźniczego modelu 1100 OHC z otwartym nadwoziem. Postanowiono jednak zrekonstruować coupé jako w pełni funkcjonalny pojazd. Najtrudniejsza okazała się rekonstrukcja aluminiowej karoserii. Na podstawie dokumentów byłego projektanta fabrycznego Jaroslav Kindla, stolarze zbudowali drewniany model. Grupa metalowców ręcznie wykuła aluminiowe panele, a poszczególne części zostały następnie zespawane lub znitowane.

Na podstawie skanów rysunków 2D w skali 1:1 stworzono następnie trójwymiarową siatkę, która została poddana obróbce wizualnej. Skrupulatnie zbadano i poprawiono kształty poszczególnych elementów, np. z przodu pojazdu i elementów wokół tylnych świateł. Zdjęcia historyczne porównywano ze szkicami i modelem 3D –  w ten sposób eksperci mogli obejrzeć samochód ze wszystkich stron w wirtualnym studiu i na bieżąco wprowadzać poprawki. W efekcie powstały miniaturowe modele, a następnie modele przednich i tylnych narożników nadwozia w skali 1:1.

Nadwozie powstało z blach aluminiowych o grubości 0,8 mm i 1 mm, które podczas przebudowy były ręcznie spawane i kształtowane. Pierwotnie obydwa coupé miały anodowane wykończenie, jednak na torze ta obróbka powierzchni nie przyniosła żadnych korzyści, więc obydwa samochody zostały pomalowane na czerwono w połowie sezonu 1962.

Skomplikowany projekt całkowitej rekonstrukcji pojazdu wymagał pozyskania wielu mniejszych komponentów, które były identyczne z częściami używanymi w pojazdach ówcześnie produkowanych. Na przykład zewnętrzne klamki coupé były takie same jak w Skodzie 1200 „Sedan”, a niektóre przełączniki i stacyjkę zastosowano również w Skodzie  440 „Spartak” i modelu Octavia. Ponadto trójramienna kierownica wykończona czarnym plastikiem została przejęta od przedwojennej Skody Popular./oprac. ns/

Foto: Skoda