W Warszawie na Stadionie Narodowym gościł Andy Green, „najszybszy człowiek na Ziemi”, rekordzista prędkości na lądzie.

Green zasiądzie również za sterami pojazdu Bloodhound SSC w najbliższych latach, walcząc o kolejne rekordy. Dodajmy, że replikę najszybszego samochodu świata, można oglądać do 31 maja na Stadionie Narodowym w Warszawie, gdzie będzie jedną z atrakcji Pikniku Naukowego.

W przyszłym roku Andy Green podejmie kolejną próbę bicia rekordu prędkości na lądzie, a jego celem będzie osiągnięcie 800 mil/h (1287 km/h). Na rok 2016 zaplanowano pokonanie prędkości 1000 mil/h (1609 km/h). Dla porównania dodajmy, że rekordów prędkości z 1914 r. wynosił niemal 200 km/h, a aktualny rekord na lądzie należy do Greena i jest o ponad 1000 km/h lepszy (1228 km/h).

Bloodhoud SSC dzięki potężnej mocy 135 000 KM przy pionowym starcie mógłby unieść się na wysokość 7000 m, a sama „pompa” utleniacza do paliwa rakietowego ma moc 750 KM. To… silnik V8 z samochodu wyścigowego.

Rozmowa z Andy Greenem:

- Co czuje człowiek podczas przekraczania bariery dźwięku w pojeździe takim jak Bloodhound?

To niesamowite uczucie, kiedy siedzi się w ciasnym kokpicie 14-metrowego samochodu, którego siła ciągu to odpowiednik 21 ton. Dzięki pracy najlepszych inżynierów i współpracy z najlepszymi firmami, możemy poczuć, że przesuwamy granice możliwości człowieka. Chcemy osiągnąć 1000 mil/h. Jeśli nam się uda, będzie to niewiarygodny wyczyn. Bloodhound SSC ze startu zatrzymanego rozpędzi się do 1000 mil/h w dwie minuty i zatrzyma 20 kilometrów dalej. To niezwykle ekscytujące robić coś, co jeszcze nigdy nie miało miejsca.

- Gdzie leży granica możliwości człowieka, jeśli chodzi o prędkość na lądzie? Czy da się ją określić?

Wydaje nam się w tej chwili, że to mniej więcej taka prędkość, jaką chcemy osiągnąć, czyli 1000 mil/h. Dzięki temu samochód znów stanie się szybszy niż myśliwiec. Po stu latach wrócimy do sytuacji, że samochody są szybsze niż samoloty.

- Zmieniliście miejsce bicia rekordu z USA na RPA. Dlaczego?

W RPA odcinek do naszych prób jest szerszy i dłuższy niż w USA, a dodatkowo jest tam sucho przez większą część roku. Będziemy więc mieli sporo czasu na testy przed podjęciem właściwej próby.

- Jak wygląda przygotowanie nawierzchni do takiego testu?

Samo to stanowi już rekord świata – nasze „pole” ma powierzchnię 20 km2, czyli 20 milionów m2. Gdyby ułożyć z nich drogę o szerokości 1 m, sięgnęłaby z Warszawy do Londynu i z powrotem. Nad nawierzchnią pracuje 300 osób, łącznie zajmie im to 3 lata, a w tym czasie przeniosą one 20 tys. m3 kamieni. Jesteśmy ogromnie wdzięczni za wparcie, jakie otrzymujemy od RPA.

- Czy mimo wyrównania nawierzchni w kokpicie będzie bardzo trzęsło?

Nie wiemy, jak to będzie, ponieważ nikt do tej pory nie osiągnął takiej prędkości. Trudno też – przynajmniej na razie – ocenić gładkość nawierzchni w RPA. Wiemy, że temperatura panująca w kokpicie będzie bardzo wysoka, a w czasie próby będą spore przeciążenia – podczas przyspieszania około 2 g i mniej więcej 3 g podczas hamowania. Poza tym – powinno być już łatwo.

- 14 metrów długości, 3 metry wysokości, 6,5 tony wagi – czy Bloodhound musi być aż taki olbrzymi?

Jeśli chcemy pobić samochodem prędkość dźwięku, potrzebujemy silnika myśliwca, musimy więc mieć na niego miejsce. Aerodynamika też powinna być zbliżona do myśliwca – stąd taki, a nie inny kształt. 135 000 KM gdzieś trzeba zmieścić.

- Jak ważna jest jakość płynów czy innych elementów Bloodhounda?

Chcemy osiągnąć 1000 mil/h, więc każdy element, włączając olej silnikowy czy płyn hamulcowy, musi być najwyższej jakości. Koła kręcą się z prędkością nawet 10 tys. obr./min, łatwo więc sobie wyobrazić, jak obciążone są np. łożyska.

- Kiedy ma się za plecami silnik odrzutowy i rakiety czy jest jeszcze miejsce na zdrowy rozsądek? O czym wtedy się myśli?

Zamiast się martwić, cieszę się, że mamy wsparcie najlepszych firm. Lockheed Martin, Castrol i Rolls-Royce to partnerzy, którzy sprawiają że mamy do dyspozycji wszystko co najlepsze. Dzięki nim możemy spokojnie przygotowywać się do bicia rekordu. To wielka technologiczna przygoda, która będzie elektryzować także przyszłe pokolenia. Cieszę się, że dzięki marce Castrol będzie ona popularyzowana także w Polsce, podczas Pikniku Naukowego.

- Dziękujemy za rozmowę i trzymamy kciuki!

Andy Green jest podpułkownikiem (ur. 30 lipca 1962), pilotem myśliwców w czynnej służbie Royal Air Force. W 1997 r. w zaprojektowanym przez Richarda Noble’a pojeździe Thrust SSC (SuperSonic Car – samochód ponaddźwiękowy) ustanowił rekord świata w prędkości na lądzie – 763 mile na godzinę (1228 km/h). To pierwszy i jak dotąd jedyny uzyskany przez pojazd lądowy rezultat, przekraczający granicę dźwięku. W 2006 r. przesiadł się do samochodu JCB Dieselmax i uzyskał prędkość 350 mil na godzinę (563 km/h), co stanowi rekord świata dla samochodu z silnikiem Diesla. Samochód był napędzany jednostkami JCB pochodzącymi z koparek tej marki.

Green uważa swoją pracę – pilota myśliwców RAF – za najlepszą na świecie. Królewskie Siły Powietrzne sponsorowały jego studia na Uniwersytecie Oksfordzkim. Właśnie wtedy zaczął marzyć o lataniu, zdobył dyplom z matematyki, brał także udział w legendarnych regatach Oxford-Cambridge. Green latał m.in. myśliwcami F4 Phantom, a także F3 Tornado, służył w Niemczech, Iraku, Afganistanie, Libii i Australii, a dziś pracuje w siedzibie głównej RAF, gdzie zajmuje się operacjami sił powietrznych na całym świecie. W wolnym czasie lubi bić rekordy prędkości. Poza tym jest prezesem zespołu cresty (rodzaj saneczkarstwa) Royal Air Force, sternikiem, pilotem akrobatycznym, jeździ Harleyem, skacze ze spadochronem./oprac. ns/